تکنیک های طلایی برقراری ارتباط چشمی حین سخنرانی

نگاه کردن به اطراف خواسته یا ناخواسته حین سخنرانی پیش می آید و امری اجتناب ناپذیر است. اما نگاه کردن با دیدن متفاوت است. زمانی که به سوژه ای نگاه می کنید همه چیز تحت اراده و کنترل شماست و مغز شما پردازش منحصر به فردی برای آن سوژه انجام می دهد.

اساسا برخی نگاه کردن به اطراف را لازمه ی تمرکز می دانند و معتقدند با نگاه کردن است که پایه و اساس ارتباط تشکیل می شود. اما نگاه کردن در فن بیان و آموزش سخنرانی متفاوت است. نگاه کردنی که اثربخش باشد ارتباط چشمی نام دارد. ارتباط چشمی در سخنرانی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چنان چه که اگر مخاطبی به صحبت های شما بی توجه باشد به واسطه ی سرمایه گذاری شما در ارتباط چشمی با مخاطبانتان به سمت این رابطه ترغیب می شود.

اما آیا هر نوع ارتباطی که با استفاده از چشمان شکل گیرد مخاطب را جذب می کند؟ آیا ارتباط چشمی تنها به نگاه کردن خلاصه می شود و هر کسی با برانداز کردن اطراف و مخاطبان خود در سخنرانی موفق می شود؟

در آموزش سخنرانی امروز به بررسی مبحث مهم و گسترده ای در فن بیان تحت عنوان تکنیک های طلایی برقراری ارتباط چشمی می پردازیم.

معرفی تکنیک های طلایی برقراری ارتباط چشمی

از آن جایی که ارتباط چشمی به اندازه ی زبان بدن در سخنرانی حائز اهمیت است لازم است با استفاده از تکنیک های ارتباط چشمی در سخنرانی به مخاطبان خود ارزش دهید.

احتیاط، توقف و ارتباط چشمی پیش از شروع سخنرانی

در صحنه کمی احتیاط کنید. به چپ و راست خود توجه کنید و بلافاصله سخنرانی را شروع نکنید. اگر برای اولین بار است که مخاطبان خود را می بینید دو قدم به سمت جلو گام بردارید (مراقب پرتگاه صحنه هم باشید!) نگاهی ظریف به اطراف خود بیاندازید و سعی کنید لحظاتی در چشمان برخی خیره شوید.

توقف دراماتیک و تاثیرگذار شما و سپس ارتباط چشمی که برقرار کرده اید یکی از اصول مهم آمادگی نهایی سخنرانی است که تاثیرگذاری عجیبی در شکل گیری یک ارتباط پایدار میان شما و حاضرین در سخنرانی دارد.

هدف گیری و شکار مخاطب اصلی پیش از شروع سخنرانی

وقت و سرمایه های ذاتی خود را بیهوده تلف نکنید. هوشمندانه عمل کنید و از اصل هدف گیری غافل نشوید. 30 ثانیه ی اول سخنرانی شما باید صرف ارتباط چشمی جهت هدفگیری شود. هدفگیری مخاطبان به دو دلیل اساسی حائز اهمیت خواهد بود:

1. کسانی که به شما توجه می کنند دلسرد نمی شود و از احترام متقابل شنونده و سخنران لذت می برند.
2. شنونده تشنه ی توجه خاصی است که در نتیجه ی ارتباط چشمی حاصل می شود. باید ذهن خواننده را از تصوراتی نظیر ” این سخنران با من مشکل دارد و به من نگاه نمی کند” یا ” سخنران فقط به آشنایان خود نگاه می کند” دور کنیم.

مکث حین ارتباط چشمی برای هر مخاطب

برای هر مخاطب به صورت متوسط 3 تا 5 ثانیه را اختصاص دهید و نگاه خود را وقف توجهی که به شما داشته است کنید. از آتشی که حین با بالا و پایین کردن چشمانتان درون مخاطبان ایجاد می شود غافل نشوید و با ارتباط چشمی آنی اما موثر خود این آتش را پیوسته شعله ور کنید.

دقت داشته باشید که در آموزش سخنرانی لحظات را مثل شمارش ثانیه ها نمی گذارنیم. مثلا یک سخنران نمی تواند در ذهن خود از یک تا 5 بشمارد و زمانی که این ثانیه ها تمام شد نگاه خود را بچرخاند. در عوض با استفاده از عبارات زمان ارتباط چشمی را مدیریت می کنیم.

ما می توانیم مسیر زندگی درست را به شما نشان دهیم

برای خواندن مقالات بیشتر کلیک کنید